Tym razem Tomasz Siwiec zabiera nas na wycieczkę do swojej Krypty, gdzie
zgromadził
sporo mrożących
krew w żyłach historii, których każda uderza w inna strunę naszych emocji, ukrytych
leków i obsesji. Trudno pozostać obojętnym wobec jakiegokolwiek opowiadania w tym
magazynie. Wszystkie są znakomicie napisane, a ich ocena zależy od bardzo
subiektywnego odbioru, bo jeśli nie ma dysonansu na poziomie literackich
umiejętności, pozostaje indywidualna ocena tego, co doznaliśmy w konfrontacji z
tekstem. O ocenie decyduje również konwencja, czyli nawiązanie do „Tales from the Crypt”, a więc mieszanki
horroru i czarnej komedii. Ja wszystkie opowiadania czytałam z ogromnym
zaciekawieniem, bo każde z nich doskonale buduje napięcie, dozuje tajemnicę i
stara się wzbudzić grozę, a niektóre nawet wywołują uśmiech (u niektórych na pewno).
